Nicolas Bourbaki é o nome dun grupo de matemáticos franceses fundado en 1935, naceu este grupo co obxectivo de elaborar un tratado que contivera de forma clara, precisa e sistemática todos os resultados básicos das teorías existentes na matemática pura.
Con esta esixencia de rigor propuxeron revisar os fundamentos das matemáticas. O grupo Bourbaki elixiu coma punto de partida, para a construcción da matemática, a lóxica formal, a teoría de conxunto e as estructuras. A primeira publicación do grupo foi "Elementos de matemáticas", que pretendía ser o fundamento coma no seu tempo fora os "Elementos" de Euclides.
O grupo
mantivo unha actividade continua cos seus secretos, reunións e divertimentos. Houbo varias versións sobre a orixe do nome do grupo, ningunha confirmada, si se sabe de numerosas bromas en torno ao nome, unha delas dicir que era un matemático dun país inexistente, Poldavia. O grupo tiña entre 10
e 20 membros, mantiñan
en secreto quen formaba parte do grupo e non se sabe que houbera ningunha muller. Fixaron os 50 anos
como idade máxima para formar parte do grupo. Hoxe sábese que os membros fundadores foron Henri Cartan,
Claude Chevalley, Jean Coulomb, Jean Delsarte, Jean Dieudonné, Charles
Ehresmann, René de Possel, Szolem Mandelbrojt e André Weil, todos antigos alumnos da Escola Normal Superior de París.
A súa
influencia nas matemáticas contemporáneas foi fundamental, desde os anos 50
pode dicirse que a esixencia de rigor foi aceptada universalmente nesta ciencia,
así mesmo comezou unha expresión totalmente nova das matemáticas, os textos
actuais nada se parecen aos anteriores a este grupo. Un dos méritos deste grupo
foi precisamente o seu traballo como grupo, insatisfeitos cos manuais que había
naquel momento decidiron escribir eles mesmos os textos para usar nas súas
clases, repartiron o traballo, reuníanse de forma habitual nun restaurante
do barrio Saint Michel de París, e tamén no vran, no que se considera o inicio
dos congresos Bourbaki. Nestas reunións repartían traballo, discutían, revisában
textos, etc.....os textos publicados debían acadar unanimidade no grupo. Foi un traballo sistemático e compartido e sempre asinado por Nicolás Bourbaki.
Debemos
a este grupo notación e símbolos matemáticos como ∩ ,∪,∅, x∧y,...vocabulario matemático como "supraxectiva" e "bixectiva" ,.....
A obra de Bourbaki influíu na forma de ensinar
matemáticas con resultados non sempre positivos. Botóuselle en cara ao grupo
Bourbaki a introducción da "matemática moderna" en primaria e
secundaria nos anos sesenta. Neses anos modificáronse totalmente os programas
de matemáticas e introducíuse neles a teoría de conxuntos. Os libros de
texto enchéronse de aplicacións, inxectivas, bixectivas, sobrexectivas, de
productos cartesianos, de relacións simétricas, antisimétricas, transitivas, de
conxuntos disxuntos, de símbolos, de diagramas de Venn,.... e, polo contra, perdeu
peso a xeometría, o debuxo e a intuición.
Un dos membros de grupo, Dieudonne, defendeuse desta
acusación dicindo que os seus textos ían dirixidos ao matemático
profesional, “Non se pode facer responsable a un autor polo uso que
algunhas persoas fagan de súa obra, para xustificar teorías ou accións que el
nunca defendeu”
A miña formación matemática é bourbakiana, de feito
estudiei o bacharelato entre 1969 e 1975 e daquela un número enteiro era
unha clase de equivalencia, :)
No meu caso non tivo consecuencias graves, pois a min gustábanme
as mates e entendía incluso isto, pero esta forma de enfocar as matemáticas só serven para un
reducido grupo de persoas, as que adoran esta materia. Tanto
formalismo, tanta notación, tanto rigor, crea unha barreira que dificulta a comprensión da materia, barreira insuperable para algúns alumnos e alumnas.
Manuel Prieto Alberca, catedrático da politecnica de Madrid, escribe esta carta a Bourbaki, na que fala do amor e do odio que xerou o grupo Bourbaki.
Manuel Prieto Alberca, catedrático da politecnica de Madrid, escribe esta carta a Bourbaki, na que fala do amor e do odio que xerou o grupo Bourbaki.
